Afgelopen maandag, om 5.30 uur ging mijn wekker. Met veel moeite kroop ik uit bed om me klaar te maken voor een lange dag. Ondanks de vele verhalen, foto’s en bijeenkomsten had ik niet echt een voorstelling van deze dag. Gekleed in luchtige kleding, goed ingesmeerd met zonnebrandcreme en voorzien van genoeg water stapten we massaal in de Mercy Ships landrovers en vertrokken we richting het terrein waar de screening plaats vond.
Al van ver zagen we dat we in de buurt van het terrein waren, een lange rij mensen langs de weg. We gingen via de achterkant het gebouw binnen en werden direct weer naar buiten geleid, daar vond de pre screening plaats. Wat ik hier zag was onvoorstelbaar. Een enorme slinger van mensen, allemaal in afwachting van hulp. Deze enorme rij werd opgesplitst in een aantal korte rijen. Aan het begin van iedere rij stond een verpleegkundige en een vertaler klaar om iedere patient te bevragen en te onderzoeken. Er werd in een paar minuten een beslissing gemaakt of Mercy Ships deze persoon kon helpen of niet. Als dit niet het geval was werd deze persoon naar een tent gebracht waar er gebeden werd voor deze mensen. Als er wel hulp geboden kon worden kreeg de patient een kaartje voor de juiste afdeling en werd naar binnen gebracht voor verdere screening. Ik bracht patienten van de ene plaats naar de andere plaats. Het was geweldig om mensen naar binnen te brengen, nieuwe hoop voor de toekomst. Veel moeilijker was het om mensen richting de uitgang te moeten brengen. Tijdens deze wandeling had ik graag bemoedigende woorden in hun taal willen spreken en ik baalde dan ook regelmatig dat ik niet beter had opgelet tijdens Franse les op school.
Rond een uur of drie in de middag was de rij buiten verdwenen. Ruim 4000 mensen waren voorbij gekomen. Binnen zat het compleet vol. Hier werden de mensen geregistreerd, gewogen en naar de juiste afdeling gebracht. Hier werden de patienten onderzocht door een arts en werd er een behandelplan opgesteld. De rest van de dag heb ik patienten van de ene afdeling naar de andere afdeling gebracht. Om half 8 heb ik de laatste patient naar de uitgang mogen brengen.
Wat een organisatie gaat er in zo’n dag zitten. Ik was enorm onder de indruk van de samenwerking, de professionaliteit en de inzet van zoveel mensen. Het was een lange, warme en vermoeiende dag, waarin ik leed, maar ook vreugde voorbij heb zien komen. We mochten deze dag Gods licht laten schijnen. Wat een zegen is het om Gods handen en voeten te mogen zijn, om Zijn liefde uit te mogen dragen. Hij was aanwezig deze dag en zal dat ook zijn als de patienten arriveren op het schip voor hun behandeling.
Er staan inmiddels foto’s van mijn tijd in Ghana op de website. Binnenkort ook foto’s van de screening.
Lieverd, wat een indrukwekkend verhaal!!
Wat een prachtig mooi werk doen jullie daar en wat een toewijding. Ik ben samen met jou zeer onder de indruk. En wat hebben wij het nog goed hier in Nederland. Tot gauw, liefs mama
Heel indrukwekkend zeg… Hier had ik ook wel bij willen zijn! Wat gaaf allemaal! Ben benieuwd naar de foto’s.
Dikke hug!
Lieve Remy!
Helemaal in aansluiting op het berichtje van Barbara, wat een indrukwekkend verhaal!!! Dat moet een hele bijzondere ervaring zijn geweest! Geweldig wat jullie voor de mensen mogen betekenen! Brengers van hoop en liefde in woord en daad! Wow, ik word daar heel stil van, vol bewondering voor het werk dat jullie doen! Veel liefs van Annemieke
wow,
dat zijn echt veel mensen.
Dat doet mercy ships ook goed!
Veel plezier juf!
Talitha
Ha lieverd,
Wat een blog joh !!
Ben er echt even stil van…
Wat bijzonder fijn dat je een lichtdrager van onze Vader mocht zijn. (en bent)
We bidden je veel zegen toe, overvloedig 🙂
Alle goeds, Jo & Kim
En uiteraard xXx van Lis en Silas
Hoi Lieverd,
Ik heb even gekeken of er al een nieuw berichtje is/was…
Maar helaas 🙁
Tot snel, we denken aan je, xXx van de Bijsterveldtjes